İŞTE O DÜNLER, GEÇMİŞTE KALAN GÜNLER.. -43

Hakim Amca.. -43

Babam da, annem de hazırlandılar. Beni de çook güzel giydirdiler. Hani şu çizgili etek ve ceketim var ya. Giyince film artisti gibi olduğum. İşte o elbisemi giydim.

Kırmızı pabuçlarım, beyaz çoraplarım. O çantayı ve gözlüğü kim aldı hatırlamıyorum ama bu kıyafeti her giyinişimde takıveriyorum gözüme, omzuma.. Her bir şeyimle hazırım. Gezmeye gideceğiz galiba.

Babam sabırsız. Bir aksilik çıkmaz ve bu mahkemede şahitler de dinlenirse, işlem tamam olur diyor anneme. Hayırlısı ile gelinde aksilik çıkarmaz ise, bugün biter bu iş. Dur bakalım ne olacak... 

Hep aynı şeyleri tekrarlayıp duruyor.

Annem tepkisiz..

Evden çıkmadan önce babam beni yanına çağırdı:

*Gel bakalım Çitlenbik. 

Gittim hemen kucağına kuruldum.

*Sen bu gün niye pul satmaya gitmedin baba? diye sordum hemen. Bizi gezmeye mi götüreceksin.

*Evet dedi babam. Bugün, sen, ben, annen bir yere gideceğiz. Hani sen biliyorsun ya Sadet teyzeni Kamil amcanı, onlarda bizim gittiğimiz yere gelecekler..

*Yaşasınnnn.

*Bak orada siyah cüppeli (cüppe ne ya!) amcalar, ablalar da göreceksin. Sakın onlardan korkma. Sana soru sorarlarsa o amcalar, güzel güzel cevaplarsın e mi benim akıllı kızım. Ne sorarlarsa cevap ver. Bana baba dediğini, annene anne dediğini söylersin. Hem artık Sadet teyzene de anne de bundan sonra, Kamil amcana da baba de olur mu kızım?.

*Aaaa. Ya!!. Nedenn?. 

*Evett! bak ne güzel işte, hep diyorum ya sen çok şanslı bir çocuksun, iki tane annen, iki tane baban var. Bir yığın da ablan, ağabeyin, kardeşlerin...

Bizim sülalenin resmi iş ve işlemlerinden sorumlu, en atik, en bilgili, en etkili, en yetkili, nede olsa Devlet Memuru (Zabıt Katibi miydi yoksa Mübaşir mi?. Birden hatırlayamadım) Nihat abi erken gelin demiş. Bu sebeple erkenden çıktık evden. Nasıl gittik, İzmir Adliyesi o zamanlarda Valiliğe yakın Konak semtinde miydi?, yoksa başka bir semtte mi? hiç hatırlamıyorum.

Hatırladıklarımı arka arkaya yazayım:

Kocaman bir oda. Yüksek bir yerde oturan iki üç kişi. Babamın dediği gibi siyah elbiseleri var üstünde. Yakaları kırmızı veya yeşil. Ne bileyim öyle bir şeydi işte. Bir tane kadın. Önündeki makinadan çat çat çat diye sesler geliyor. Babam ayakta. 

*Gel bakalım küçük kızzzz.

Korktum mu?. Hayır. 

*Yanıma getirin çocuğu. Birde kavanozdan şeker verin eline.

Üstü susamlı, içi fındıklı bir şeker ağzıma, iki tane pembe çizgili akide elime verildi bile. Ağzımın yanından su akmasın diye dikkatli yediğimi ve şekeri çok sevdiğimi bu gün bile hatırlarım.

Hakim amcayı çok sevdim. Bana şeker verdirdi. Alayım mı, almayayım mı diye anneme babama soramadım bile. Nihat abim elimden tuttu, birkaç adım sonra başka bir adama verdi elimi o adam da hakim amcanın yanına kadar götürdü beni. Hakim amca çok tatlı. Mis gibi kolonya kokuyor. Limonmu gizli çiçek mi?. Bilmem. Ama çok güzel kokuyor. Yanağımdan okşadı:

*Gel bakalım küçük hanım.

* :))

*Adını biliyorum. Haydi bana annenle babanı göster bakayım. 

Annemi babamı gösterdim. Sadet teyzeler daha arka sırada oturuyorlar. Bana bakıyor Kamil amca. Ay kamil baba. Öyle diyeceğim bundan sonra ona.

Babanı seviyor musun, anneni seviyor musun, evini seviyor musun... sorular sorular..

Çoğu soruya cevap vermediğimi, kafa salladığımı hatırlıyorum. Ağzımda şeker var. Konuşursam kenarından sular akar. Üstüm başım batar, annem de çok kızar.

*Sizin evde sana kızan var mı?. Seni döven var mı?.

*Babam beni hiç dövmez ki!!.

*Peki ya annen?. O döver mi?.

(Evettttt. Her zaman. Yani çoğu zaman..Bazen. Yaramazlık yapınca.......nasıl söylerim ki, söylersem annem çok kızar.) 

*Seni evde döven var mı?. Annen, ablan döver mi çocuk?. Bana bak, başka kimseye bakmadan cevap ver..

*Iıı.

Mahkemenin kalan kısmında annemle babamın arasında oturduğumu hatırlıyorum. Kamil babamın başka bir cüppeli amcanın yanına kadar geldiğini, bir kaç kez dönüp bana  baktığını, Sadet anneminde bana bakarak konuştuğunu hatırlıyorum. Ama ne söylediklerini, hakim amcanın onlara neler sorduğunu hatırlamıyorum. Hatırladığım tek şey hayatım boyunca 'Hakim' olmak istedim. (Olamadım. Ama hep bir şekilde Adaletin benim yanımda var olduğuna inandım)

*Yaz kızım. Karar verildi. 

Ana baba adının değişmeyeceğine, ana babanın istediği her an görebileceğine muafakatla Kamil kızı .............'nin 'Evladı Manevi' olarak Naim B..........'ya verilmesine, Hüviyet Cüzdanına işlenmesine, şahitlerin huzurunda hiç bir şüpheye gerek duyulmadan verilmesine.....

Takkkkk.

Tokmak vuruldu. Karar verildi. Ben artık 'Evladı Manevi' imişim. 

Yani; kayıtlı, kuyutlu, mahkemeli, kararlı Hüviyet Cüzdanlı:

EVLATLIK...

Ayvayı yediğimin belgesi yani:(