OMUZLARINIZDA BAŞIM EKSİK, GÖZLERİMDE TEBESSÜMÜNÜZ..:((

ŞİMDİ İKİNİZDE YOKSUNUZ, BEN SİZSİZ ÇOK EKSİĞİM..:((

Babam, öz babam, Kamil babam, canım babam...

Kalbi gibi yüzü de güleç babam.. Tam 24 yıl oldu bugün (16.09.2016) 

Birinci babam, dedemin en büyük çocuğu imiş.. Adı gibi:
-Olgun, yetkin (kimse)
-Eksiksiz, ağırbaşlı, mükemmel
-Kültürlü, geniş bilgili, bilgin.
-Tam, eksiksiz
-Kemale ermiş olgun ve terbiyeli
-Kusursuz, kemal ve fazilet sahibi (Osmanlıca'da yazılışı Kamil).    

Kamil bir adammış..Olgun, ağırbaşlı, mükemmel ve bilgili. Anne-babasına karşı saygılı. İyi bir insan, iyi bir evlat, iyi bir çiftçi olarak yetişmiş..

Yaklaşık 80 sene öncesinin Türkiye'sini düşünün. Okumanın değil, toprakla iç içe olmanın daha değerli olduğu zamanları. Toprağı ekmenin, biçmenin, hayvancılıkla uğraşmanın yaşamını çiftçilikle idame ettirmenin daha bilinen ve benimsenen yaşam şekli olduğu yılları.

Çok okumak, kocaman kocaman okullara gitmek, büyük adam olmak istemiş rençber Kamil. Babasından; okuldan eve geldiği günler olmadığı zamanların telafisini sağlayacak kadar çalışacağına söz verip, izin kopararak köyünden oldukça uzak bir yerde olan  'Ziraat Mektebi'ne kayıt yaptırmış. Ziraat Mektebi, şimdinin Ziraat Fakülteleri ile eşdeğer bir okulmuş.

Her pazarı pazartesiye bağlayan gece yarısı, taa köyün dışındaki istasyona yürüyerek gider, geçen yük trenlerine biner okuluna yetişirmiş. Yatılı okuyan öğrenciler, cuma öğleden sonra izinli sayıldığından, aynı şekilde hemen yük treni vagonlarında köyüne döner var gücüyle çalışırmış iki gün.

Trenlerin rötarı, kış kıyamette yük trenlerinde yolculuk zorluğu, sadece hafta sonları biriken işlerin bitirilememesi vs. birçok sebepten okulun bırakılması. Köye dönüş..

Bir gün oba(koyun sürülerinin otlatıldığı köyün çok dışındaki hatta dağ eteğindeki mera bölgesi) da çobanlık yaparken biri gelmiş:
*Hazırlan sen köye in, yerine birkaç gün ben bakacağım.
*Niye ki?
*Lokumun yenecek senin. (Nişanlanmak)
*Kiminle?
*Git sen, anan der sana..

Köye gelmiş, lokumu yenmiş 'Örtülü Teyze' ile. Yine obadayken bir gün, bu kez de düğünü olacağı haberi gelmiş..İyi evlat, saygılı evlat. Bir kere bile itiraz etmemiş. Anasının babasının evinin bir odasına evlenmiş..

Hayatı boyunca, babasına çalışmış. Kazandığını, anasının babasının avucuna saymış, karısı ile birlikte. Hatta kaytarmayı, kazançtan pay saklamayı bilen uyanık kardeşlerinin yerine bile o çalışmış..

Anasının; 
*ağamın (ağabeyimin) kanımızdan bebesi yok, bu yeni doğan kıza yengemin adını vereceğim ve büyütsün diye temelli dayına vereceğim.. dediğinde itiraz bile edemeyecek kadar efendi, atasına saygılı.

Yüreği istemese de, karısı kendimi öldürürüm yinede vermem dese de, bebesini iyi davransın diye yengesinin adıyla dayısına temelli veren bir adam..

O çok sevdiği; anasının, babasının hatta dayısının ölümünden sonra bile yengesinin karşısına geçip:
*Sen kuzuma kötü davranıyorsun, biliyorum yenge, ver geri kızımı demeyi büyüğe karşı saygısızlık addedecek kadar terbiyeli bir adam.

Büyük dayının ölümünden 3-4 yıl sonra; al artık kızını istemiyoruz dediklerinde anında kollarını diğer çocuklarına nasıl doladıysa öyle sarıp sarmalayan şevkatli bir baba..

Hiçbir evladından vazgeçmemiş, sokakta savrulan küçücük bir kağıt parçasını bile okumadan atmamış, çalışmaktan, üretmekten kaçınmamış, kimseye kazık atmamış ama bol bol kazık yemiş, çalmamış, harama bakmamış, kendinden büyük kim olursa olsun asla kimseye saygısızlık etmemiş, yaradanın verdiği rızk neyse şükretmiş vb.. nice üstün meziyetli bir adam..

Tam evlat günü görecek, tam doya doya torun sevip, rahat bir hayat sürecekken, savrulup giden sarı bir yaprak misali çekip gitti bu alemden bir SONBAHAR günü..

Sonbaharın ilk ayı, ilk babamı aldı..

Kamil babamın, sevgili babamın yani öz babamın bugün ölüm yıl dönümü.. Ben seni de anmadan edemedim babamın koca dayısı babam..Beni büyüten babam. İkinci babam. Senin ölüm yıl dönümün ne zaman bilmiyorum, maalesef hatırlayamıyorum. Çok şeyi hatırlıyorum lakin sensiz kaldığım günün hangi gün olduğunu hatırlayamıyorum ama seni de Kamil babam kadar çok seviyorum Naim Babam..  

Sen ne zaman çekip gittin hayatımdan.. Günü, ay ve mevsimi tam olarak neydi?. Çok fazla emin değilim. 

Kesin sonbahar ve kara kış değildi, ama hava soğuktu. Yağmur yağıyordu, okullar açıktı..Bunları hatırlıyorum.

Büyük ihtimalle ilkbahar sonunun inatçı soğuklarının yaşandığı bir gündü..

Ve YAZ YAĞMURLARI yağıyordu..

Bolluk ve bahtiyarlık içinde yaşayış, nizam-ü hal ve mal.. Cennetin sekiz kısmından dördüncü tabaka yani Naim bir adamdı, adı gibi..

Düşman İzmir'i terk ederken, dere yatağında saklanmış külçe ve sarı lira altınları bulduğunda;
*Bu ya hakkı gasp edilmiş garibanın ya da bir gavurun parası. Bana yaramaz, bu rızalı birinin altını olsaydı Rum burada unutmazdı.. diyerek bulduklarını Vilayet Konağına teslim edecek kadar 'erdemli' bir adam.

Çocuğu olmadığı için, karısının istediği bir bebeği evlat edinecek, onu sevip büyütecek, yıllar sonra kız kardeşinin:
*benim gelinin yeni doğurduğunu sana vereyim ağam, birde kendi kanından olsun sana bakan.. dediğinde:
*gelinin rızası varsa ver, kuzuyu anasından rızasız ayırma bacım diyecek kadar 'erdemli' bir adam.

Evlat edindiği iki çocuğa da gözü gibi bakan, eşit seven, karısının eşitsizlik yapacağına bir an bile ihtimal vermez iken, bazı şeyleri fark ettiğinde kendince tedbir alan sevgi dolu bir adam..

Bolluğu, bereketi, bahtiyarlığı evlat sevgisinde bulan adam; inşallah cennetin en iyi katındadır yerin adın gibi..Naim babam..

20 yıl önce bugün, çok çok sevdiğim birinci babam savruldu gitti bu dünyadan..Kamil babam, efendi, saygılı, faziletli adam..

Ya sen, tam ne gün öldün, hangi zamanda ayrıldın yanımdan. Sen gideli belki 35 belki de 40 sene oldu çok çok sevdiğim ikinci babam. Naim babam, cennet babam..

Birinizi Yaz Yağmurları aldı..
Birinizi Sonbahar...

Bana da yetim'lik miras kaldı,
Hem de iki kez be babam..

Dinle!. bu ney nasıl şikayet ediyor, ayrılıkları nasıl anlatıyor...(Mesnevi'nin ilk cümlesi)