İŞTE O DÜNLER, GEÇMİŞTE KALAN GÜNLER.. -4-

Dev yürekli babam.. -4

 Nerden başlasam, bu hikayeyi nasıl anlatsam.

Gördüğüm sanki, bir rüyaydı. Geldi, geçti. 

Yaşandı bu masal, benimdi bir zaman
Yalnızım şimdi
Ağlamıyorum artık o günden beri...

Ne sıcak elleri vardı. Büyük ve az saçlı başı, birazda sarkık bir gıdısı olan bu adam aslında kocamaan bir deve benziyordu. Hiç korkmadım ondan. Çünkü elleri ve gözleri çok sıcaktı.
Babammış.
-Ben artık senin babanım dedi.
O zamana kadar babam yokmuydu?. Evin içindeki o taş merdivenin basamağında niye oturuyorum.
Demin kendi kendime ne zamandır burda oturuyorum diye sormuştum, başka şeylerde sormuştum. Hay allah bak babam elini uzatınca demin kendime ne sorduğumu unuttum. Hatta sanki bişeyleri özlemiştim. Ama neyi. Hatırlamıyorum.
Üst kata çıktık. Orda adam (yoo öyle demeyim babama) yani babam kadar yaşlı, şişman bir kadın ve benden büyük bir kız duruyor. Bak bu annen, bu da ablan.
Bir babam, bir annem, bir ablam var benim.
Annem ve ablam kızgın gibi biraz. Yaramazlık mı yaptım ki. Üstüm başım tertemiz ama.
Güzel bir elbise var üstümde. Ne renk hatırlamıyorum. Niye bayram gibi giyindim. Yoksa babamla bir yeremi gittik geldik. Hatırlamıyorum.
Annem kızgın. Ablam kızgın, şaşırmış veya başka bir şey. Annemin adı ne ki. Peki ablamın..
Çok sıkıştım. Tuvalete gideceğim.
Aşağı indim, kapıyı açtım, dışarı çıktım.
Aaaa tuvalet nereye gitti.
Kapıdan çıkınca yan taraftaki tahta kapı nereye gitmiş. Çok sıkıştım. Tuvalet yok.
Ablaaa dışarda tuvalet yok.
Gülüyorlar. Çok gülüyorlar. Ablamla annem çok gülüyor bana. Ama burda tuvalet yok.
Şırrrrrr...
Ağlıyorum, önce sessiz, sessiz. Sonra hıçkıra, hıçkıra...
Annem bağırıyo babama:
-Ne getirdin bu sidikli maymunu.

Ben sidikli bir maymunmuşum.
Öyle deme anne. Dışarda tuvalet yok...

                                                          .../..