İŞTE O DÜNLER, GEÇMİŞTE KALAN GÜNLER.. -2-

O Sokak.. -2

İşte o sokak.

Hangi pencereden ninni sesi geliyor. Hangi basamakta yapraklar uçuşuyor.

Ve gri bulutlar bu kasvetli sokaktan ne kadar görülüyor.

Hiç değişmemiş sanki o çıkmaz sokağı da içinde barındıran mekke yokuşu merdivenleri..(aynı zamanda kestelli-ikiçeşmelik caddesine de çıkar)

Merdivenleri arkana alıp son basamağından inince, sarı (ikinci resimde azıcık görünen) duvarının dibinden döndüğünde küçücük bir 842 çıkmaz sokak var. Sarı duvara bitişik şimdi adını bile unuttuğum bir yaşlı karı-kocanın evi, sonra o unutmadığı 17 numaralı küçücük ev, sokağın tam karşısını kaplayan üç katlı 'brandacı Yamanların' malikanesi, 17 numaranın tam karşısı Hamdi Bey Amcaların iki katlı konağı, sonra Deli Ziya'nın viran iki katlısı ve bir kapısı çıkmaz sokağa (yani sarı duvara bakan) bir kapısı ise ikiçeşmelik yokuşuna çıkan merdivenlere bakan sokağın köşesindeki şimdilerde Osman amcaların evi.

Hatıralar sıralımı, yoksa birkaç yaz, birkaç güz geçmişmiydi bilmiyor. Ama tüm hatıraları bu sokağın duvarları arasında sıkışıp kalmıştı.

Bütün evlerin koridorları çokmu uzun olur, Mukaddes abla ne zaman gitti. Üşüdüğünü hatırlıyor. Ne zamandır bu merdivenlerde oturuyor. Evin içindeki taş merdivenlerde oturduğu içinmi üşüyor yoksa. Anasını istiyor..

Hatırlayamadığı bir sıcaklığı özlüyor.

O daha anne kuzusu. Anne sıcaklığına, anne kokusuna hasret bir hayat başlıyor..

 

.../..