SABAHI BEŞ DAKKALASAK MI?, YOKSA KALKIP BİR DİLİM DEPRESYON PİZASI YEMEYE BAŞLASAK MI?..

Onu seviyorum.

Hiç tanımıyorum.

Tanışabileceğimizi de sanmıyorum. Yüreğim bir gün bir yerde, bilmediğim bir zaman diliminde tanıyacak mı?. 

Sanmıyorum..


Göklerden anka kuşları, tavus kuşları inmeli, uçaklar, bombalar değil. Gülleri budamalıyız, birbirimizi değil. Ölümü, birbirimizi öldürerek değil yaşatarak öğrenmeliyiz. Saçlarımızın diplerini boyarız, sebzelerin diplerini temizleriz, ayıklarız, ama birbirimizi cehennemin dibine değil cennetin dibine göndermeliyiz.



Onun hakkında ne düşündüğümü biliyor gibime geliyor çoğu zaman.

İçimi okuduğunu düşünüyorum.. Birçok kişinin de içini okuduğunu.

Profesyonel yazar sanıyorum bazen..
Bazen de küçük bir çocuk.. İlgiye, sevgiye, şevkate ihtiyacı olan bir çocuk..

Ya da, Dev bir Adam!. 

Modern zamanların 'Bilge Derviş'i-II benim için; O!. (I.'sinin adı bende saklı)

Sanki, üç-beş kere değişik hayatlar yaşamış. Birçok kez ölmüş dirilmiş. Birçok farklı kılığa girmiş. Birçok bedende birçok farklı cins de doğmuş..

Aslında hep aynı insan. O; aşk aynı, insan farklı dese de kendi hep aynı, anlattıkları farklı. Mesajları farklı..

Aşk her zamanki aşk. Hayat hızlandı, teknoloji ilerledi, aşk aynı aşk ama insan aynı insan değil. Beynimiz yıkandığı için aşkı da hızla tüketilen bir meta sanıyoruz. Al, kullan, tüket, bık, başka aşk bul, seçenek öyle çok ki. Aşk yaraları bile çabuk tüketiliyor. Çünkü gerçekten hissedilmiyor. Belki aşk için öncelikle bildiğimiz, bize öğretilen herşeyden kurtulmalıyız

der ve;

Dünyamız pembe sevecen ve mavi özgür aşk yaşayan aşıklarla dolsun belki dünya daha yumuşak olur. 

diye bitirir yazısını..

Bir bakarsınız;

Taptığımız birçok ünlü yabancı şarkıcı, müzisyen bizim sandığımız kadar müthiş müzisyen değildir. Birçok rock şarkıcısı süper olmasalar da o andaki ortam gereği ilahlaşmıştır. Örneğin, Freddie Mercury, Prince, David Bowie. Hepsi iyidir. Ama bazen başka şarkıcılarla düete girerler ve o zaman belli olur seslerinin yetersizliği. Örneğin, Tina Turner, Tom Jones gibi müthiş seslerle düet yaparlar ve o görkemli seslerin yanında zayıf kalırlar.

Ama eski de olsa yeni de olsa süperler de var. Örneğin eskilerden Glenn Hughes, Deep Purple ve Black Sabbath solisti, şimdilerde çok yeni müzisyenlerle çalışıyor,şarkı yapıyor, kendini yeniliyor. Ya da yine eskilerden Ginger Baker, eski Cream davulcusu, çok yeni ve deneysel müzik yapıyor, şimşek gibi davul çalıyor hala.

diyerek müzik hakkındaki düşüncelerini, bilgilerini aktarıverir bir çırpıda.

Çok kitap okur, bana ve kendisine soranlara birçok kitap hakkında, o kitabın okunabilirliği hakkında düşüncelerini anlatır seve seve.. Film tanıtım ve eleştirilerini de unutmamak gerek.

Blogumda yazdığım kitaplar ve filmler arasında en iyilerin bir listesini hazırladım.

Kitaplar: 

54 adet kitap okuyup yazmışım. En iyiler:

Edebiyat:
Northanger Manastırı (Jane Austen)
Katilin Gözyaşları (Anne-Laure Bondoux)
Beni Çocukluğumdan Öp (Günhan Kuşkanat)
Babam ve Sevgilim (Fabio Volo)
Bazen Hayat (Sine Ergün)
Büyük Yolların Haydudu Atilla İlhan (Öner Ciravoğlu)
Civan (Müge İplikçi)
Yeşil Peri Gecesi (Ayfer Tunç)
Karaduygun (Sema Kaygusuz)
Noktürnler (Kazuo İşiguro)
Kuzgunun Şarkısı (Neslihan Acu)
İki Kişilik Rüyalar (Fatma Barbarosoğlu)
Aşkın Gölgesi (Gülşah Elikbank)
Önünde Boş Bir Uzam (Demir Özlü)
Burası Tekin Değil (Sine Ergün)
Kitap Hırsızı (Markus Zusak)

Edebiyat Dışı ve Popüler Kitaplar:
At Üstünde Fırtına: Anadolu Selçukluları gibi klas bir tarih kitabı, Plaj Evi, Aşk ve Çocuk, Gece Yolu gibi duygusal, Buz Prenses, Celladın Kızı, Gönül Yarası gibi gerilim, Rus Kışı gibi tarihsel, Yemin ve Soğuk Öpücük gibi fantazi, Tanrı Daima Tebdil-i Kıyafet Gezer gibi gelişim/gerilim romanları okuduk. Ayrıca, Zaytung, Bobiler Tarihi ve Saftirik Greg dizisi ve Epsilon Yayınevinin gençlik kitaplarından Pembe ve Mavi gibi kitaplar da vardı.

Dünyada en çok okunan edebiyat türü roman. Yaklaşık 150 yıllık bir edebiyat türü olan roman ortaya çıktıktan sonra diğer türler geriye gidiyor. Belki de uzun olmasından dolayı, insanlar içinde kaybolduğu ve kendilerini özdeşleştirebildiği için romanlar çok seviliyor. Belki de roman en iyi kaçış türü edebiyatta.

Türkiye’de de durum böyle. Orhan Pamuk, Ahmet Ümit, Canan Tan, Ayşe Kulin, İskender Pala, Elif Şafak romanları okunuyor en çok. Bir de Mümin Sekman var, kişisel gelişim yazıp çok satan. Deneme, şiir, öykü, anı gibi türler rağbet görmüyor. Bu türleri okumak daha zor. Romana ise dalıp fazla düşünmeden okuyor gidiyorsunuz. Diğer türler daha kısa ve yoğun, düşünmeye yönlendiriyor insanı.

Öykü türü de çoğu edebiyatçı için roman öncesi alıştırma gibidir. Dev bir roman yazmadan önce yazma denemeleri gibi görülür. Halbuki, öykü, yazması zor olan ve roman gibi bir ana türdür. Birçok öykücü vardır sevilen, bilinen. Mauppasant, Daudet, Çehov, Zweig, O’Henry gibi.

Çok tanınmayan, bir anti-Amerikan kahraman olan, zamanla bir Amerikan kahramanı olarak görülen, çizgi dışı Raymond Carver’ı kaçırmayın. Bu şiir kitabı ile başlayıp diğer öykü ve şiir kitaplarına geçebilirsiniz.

Not:4/4 (yazısının tamamı değil, tanıtımdan parçalar) 

Notunu da verir, tanıtımını bitirir..

Masallarla, düşlerle, özlemle, umutla dolsun yaşantımız bu yaz. Masal dinleyelim, masal anlatalım, dünya ve bizler birer masal olmadan önce. Kalbinizi koruyun derler ya doktorlar. Evet, kötülükten korumalı kalbimizi, en çok. Kalbimiz zengin olsun.

Yaz gibi güneşli olsun sözcüklerimiz. Kuş kadar hafif olsun, özgür olsun, cıvıl cıvıl ötsün sevimli, olumlu sözcüklerimiz. Şafakta ve mehtapta söyleyelim en söylenmemiş sözlerimizi. Acılarımızı eritsin güneş. Öfkelerimizi nadasa bırakalım. Bulutlardan yaz çiçekleri yağsın.

Çocuksu ruhlarımızla şımaralım, birer filiz birer fidan birer fide olduğumuzu unutmayalım.

Ruhlarımız buzdolabı süsü değil ki..

Lekeli ruhlar, katı ruhlar için esnetici kozmetikler alabilsek, ruh kozmetiği standları olsa büyük mağazalarda, kozmetik, parfüm, gözlük ve ruh kozmetiği. Ruhumuzun üzerine tek kat cila sürsek ve pırım pırım parlasak. Kırılable ruhlar için ruh kalkanı olsa portatif.

**

Tam bedeninize oturan düz kesim ruhları bulmak da olası. Ruhlarınızın yanlardan kaçmasına engel olmak için omuzlarda ruh fermuarları bulunuyor, üstelik yaka dekoltesini kendiniz ayarlıyorsunuz, tam kaçarken ruhunuz dekolteyi düzeltiyorsunuz.

Arkası yırtmaçlı elbiseler ruhlar için çok uygun değil ama belki ruh astarı ile ya da uzun bir blazer ceketle kombinleyip yırtmacı kapatmayı deneyebilirsiniz. Ruh bu, her yerden kaçar gider.

Kalın çizgili desenli, çözgülü, örmeli ruhları ise hemen söküp atın. Son çare Burda dergisinden bahar ruh paternlerini kopyalayın.

Der, der ve öldürür gülmekten, sonrada düşünmekten..

Yani birisi bize kötü davranıyorsa bu biz izin verdiğimiz içindir. Bizler kötülükten kaçarız ama bilmeden kötülüğe izin de veririz. Biz genelde orta halli ailelerin iyi eğitimli çocuklarıyız genellikle büyük şehirlerde ya da o şehirlere gideriz eninde sonunda. Büyük şehirlerde ise kalabalık, gürültü, hızlı yaşam zaten bizde stress yapar. Genelde stresten kaçıp sakin kalmak dinlenmek isteriz iş, okul dışı saatlerde.

Huzurumuz bozulmasın diye pek bir şeye karışmayız. O nedenle hepimiz iyi kalpli kuzularız aslında. Ama bizi kabalar, sertler, kötüler, gözü dönmüşler ve yalancılar yönetir. Paralarımızı onlar alır bizden, huzurumuzu da onlar kaçırır. En zenginler, güçlüler bize toptan kötülük yapar. Ama güç derecesinde indikçe de kabalık, kötülük değişmez. Herkes kendi çapında kullanmaya, sömürmeye, kırmaya, incitmeye çalışır, üstelik de haklı olduğuna inanır.

O yüzden de genelde korkak oluruz, aman başımıza bir şey gelmesin diye. Halbuki, kendimizi, çevremizi, dünyayı değiştirmek ve başarmak cesaretle oluyor. Ancak bizim kültürümüzde bu yok. Neredeyse kendimizden bile korkuyoruz. En önemli bilinçsizliğimiz ise insanın sadece insan olmaktan gelen haklarını bilmiyoruz.

Simay, Züleyha, Lena, Çağla, Derin. Bu ve bunun gibi birçok karaktere hayat verir. Öykülerini, kim bilir belki de tüm hissettiklerini, söylemek istediklerini bunlar yaşamış, bunlar söylemiş gibi bizlere benimsetir.

Babam ile annemin tek çocuğuyum demişti bana. Yurt dışında (yanlış hatırlamıyor isem) Ekonomi eğitimi aldım. Bizim aile eğitimlidir hep. Yalnız yaşarım, aşktan korkarım. İnsanlardan kaçarım, iş dışında kimse ile görüşmem..

Kendime zaman ayırırım.
Kendime ait bir hayat yaşarım..

Hep okurum, hep izlerim, hep gözlemlerim. Ben kendimi böyle memnun ederim..

Bilmeyiz; kurgu olarak anlattıklarının dışında kimdir?. Nerede çalışır, ne iş yapar, gerçek adı, tipi nedir?.

O benden de gizemlidir..
Belki de yanı başımda. Belki bana benden yakın, belki de benden çok çok uzaktasın..
Bizim Mahallenin Star'ı. Sinirlenene 'depresyon pizası' ısmarlayan yaramazı:)

O; Sade anlatır, Derin düşündürür. 
Onu okudukça, göklerden kara kara gök taşları değil de,

Gül yağmurları, mis kokuları ile yüreğime düşer...

     Seni seviyorum kuzucuğum,

     Bana me mee diye seslenişini de:)