BEN OLMALIYDIM.. -2

GÜL PEMBEN OLAYIM..

    

Bu gün onun ölüm yıl dönümü. 

Onun ebediyetle vuslatı.

Onun son yaprağının düştüğü gün bu gün.

Kasvetli, soğuk bir gündü. Gri bulutların gökyüzüne otağ kurduğu kasvetli bir gün. Hiç kimsenin hoşlanmayacağı derecede gri bir gün. 

Gri gün, kara gece ve Barış ölmüş biraz önce.

Sevdiğim, çok sevdiğim Barış Manço öldü.

Benim hatıralarımda ayrı bir yere sahip Barış öldü.

İnanamıyorum. Çok genç daha. 

Onun içinde olacağı ve henüz kurulmamış binlerce hayalim yetim mi kalacak şimdi.

Barış öldü.Güz yağmurlarıyla bir gün göçtün gittin. İnanamadık gül pembe. Bizim iller sessiz, bizim iller sensiz. Olamadı gül pembe..

Ben, onun bendeki sevgisinin ne kadar derin olduğunu, öldüğünde daha çok anladım. Boşluk, yeri dolmaz boşluk. Kocaman boşluk.

Göz yaşlarıma hakim olamıyorum. Sevgimden ağlıyorum. Şaşkınlığımdan ağlıyorum. Özlemimden ağlıyorum.

Onun yerine kimi koyacağım şimdi?:

Nilüfer'imimi

   Emel'imimi

  

Yoksa benim bu Güzel'imimi...

Olmaz. Olmaz. Olamaz. Hepsinin yeri çok ayrı. Birinin yerine bir diğerini koyamam. Birinin değerini diğerine paylaştırmam. 

Hala ağlıyorum.Sevgimden ağlıyorum. Şaşkınlığımdan ağlıyorum. Özlemimden ağlıyorum. Sen gülünce güller açar gül pembe. Bülbüller seni söyler,biz dinlerdik gül pembe. Sen gelince bahar gelir gül pembe. Dereler seni çağlar,sevinirdik gül pembe.

Hala kurulacak hayallerim var, ve senden, sesinden dinlemek istediğim bestelenmemiş bestelerin.

Ben olmalıydım: Gül Pembe'n, Gesi Bağları'n, Kol Düğmeleri'n...

Ben olmalıydım: Annen, Baban, Kardeşin, yada çok sevdiğin Eşin, hayat verdiğin Bebişin.

Ben olmalıydım: Kalemin, Kağıdın yada Moda'daki Konağın.

Ben olmalıydım, sözlerin yada gözlerin.

Hala ağlıyorum, sevgimden.
Hala ağlıyorum, seni çook özlediğimden.. Gözlerimde son bir umut. Hala hep seni arar seni bekler GÜL PEMBE

     ... Ben nasıl unuturum seni,Can bedenden çıkmayınca...

...Böyle yazmışsa yaradan,

Kara toprak yeter bana...

                         

CAN BEDENDEN ÇIKMAYINCA

Kara haber tez duyulur,

Unutsun beni demişsin.

Bende kalan resimleri,

Mektupları istemişsin.

Üzülme sevdiceğim,

Bir daha çıkmam karşına.

Sana son kez yazıyorum,

Hatıralar yeter bana.

Unutma ki dünya fani,

Veren Allah,alır canı.

Ben nasıl unuturum seni,

Can bedenden çıkmayınca... 

Kurumuş bir çiçek buldum,

Mektupların arasında.

Bir tek onu saklıyorum,

Onu da çok görme bana.

Aşkların en güzelini 

Yaşamıştık yıllarca.

Bütün hüzünlü şarkılar,

Hatırlatır seni bana.

Unutma ki dünya fani,

Veren Allah alır canı.

Ben nasıl unuturum seni,

Can bedenden çıkmayınca...

Kırıldı kanadım kolum,

Ne yerim var ne yurdum.

Gurbet ele düştü yolum,

Yuvasız kuşlar misali...

Selvi boylum senin için,

Katlanırım bu Yazgıya,

Böyle yazmışsa yaradan,

Kara toprak yeter bana.

Unutma ki dünya fani,

Veren Allah alır canı.

Ben nasıl unuturum seni,

Can bedenden çıkmayınca...