NELER OLUYOR YAKINLARIMda ki HAYATLARda?..NELER OLUYOR BANA?..

Hazırlayanların ellerine sağlık. Bunu ve diğer peynir tabaklarını..

Bayılıyorum böyle düzgün kesilmiş, çeşit çeşit peynirlerle dolu tabaklara bakmaya..Lakin uzatıp çatalımı alıp yediğim yok..Peynir takıntımı biliyorsunuz. Neyse ki tabaktan alıp yiyemesem de peynirli börek, omlet, peynirli pide, tost yiyerek ihtiyacımı karşılıyorum. Yani çiğ değil pişmiş seviyorum:))

Ama bende herkes gibi kahvaltıda, akşam yemeklerinin başlangıçlarında tabaktan alıp alıp yeseydim, böyle dökülmezdi dişlerim.

Kuzular, yavrular, sevgili çocuk yetiştiren ana-babalar; evlatlarınıza peynir yemenin ve hayatın her döneminde, her yaşında gece-gündüz süt içmenin önemini lütfen göz ardı ettirmeyin. Dilerim her haneye, her bünyeye süt ve süt ürünlerini bol bol yiyebilecekleri, tüketebilecekleri maddi ve bedensel imkanlardan yeterince bahşeder yüce yaradan.

Neler oluyor yakınlarımda ki hayatlarda, neler oluyor bana!. Koca bir ayı diş ağrısı, dişçi koltuğu, morfin, şiş yanak, proteze ek, yapılanı kullanamama, tekrar acı çekerim diye diş hekimine bir daha gitmeme ile geçirdim. Şimdi daha iyiyim, ama hiçbir şey, kalsiyum sevmeyenlere lütfen içinize, iliklerinize, kemiklerinize kalsiyum depolayın dememe engel olamaz.

Planladığım bir çok şeyi yapamadım. Mesela biletlerim(opera-bale) benim için yandı sayılır, başkalarına yaradı. Ama derslerim iyi gidiyor gibi gibi. Bayağı yeni şeyler öğrendim. İşler de eh işte, ne sıkı ne işsizim..

Yıllarca aynı personel servisine bindiğimiz, çok fazla samimi olmasak da ara sıra hoş sohbetlerde bulunduğumuz genç bir mesai arkadaşımız, bir zamanlar aynı kurum çatısında farklı görevlerde bulunduğumuz arkadaşımız vefat etti. Hem de ne hüsran dolu bir ölüm. Basından duymuşsunuzdur. Hamile olduğunu emrinde çalıştığı kişiye söyleyememesi, izin vermez korkusu ve endişesi ile stresli çalışması, az biraz kilosu(aslında endişe edici boyutta kilolu değildi ama), biraz kalp ve tansiyon rahatsızlığı vb. derken, akşam kampüs bahçesinde eşini beklerken, tam evine, 9 yaşındaki yavrusuna kavuşmak üzere yola çıkmış iken aniden rahatsızlanıp, 10 dakika içinde hastaneye bile götürülemeden yolda hayatını kaybeden arkadaşımıza yandı bu ay içimiz. Ya eşi, ya çocuğu, ya ölüm anında karnındaki bebelerden yaşatılan bir tanesi, ya ailesi onlar nasıl yandı ki?.. Bu dünyadan yalnız göçüp gitmedi, henüz hayata gözlerini açamayan ikiz bebeklerinden birini de yanında götürdü.. Cennet mekanları olsun.

Ayrılıktan zor belleme ölümü,
Görmeyince sezilmiyor Mihriban..
(Nur içinde yat, beben ile beraber Mihriban)

Ne para, ne pul, ne makam, ne mevki, ne iktidar, ne zafiyet, ne şan, ne şöhret, ne de bu fani dünya bize mülkiyet. Her şey öyle geçici ki. Öyle yalan ki. Öyle burada kalıcı ki. Öyle, öyle, öyle.. ve işte böyle boş ki!.

Öyle ise hayat niye böyle?.

Niye, niye?..

Öyle ise dünya niye böyle, ülkem niye?.

Niye?..

Geç git artık 2013. Git ve alıp gittiklerinin iyi yanlarını, güzel anılarını bırak bizlere.

Acı sende kalsın, tatlıyı bırak bize.

Açlık sende kalsın, buğday yeşert bize.

Bahsi kötü konular, zulüm ve haksızlıklar, anlamsız kavgalar, afetler, tufanlar eksiye dair ne varsa sende kalsın..

Bu gün son gün. 

Haydi koca bir yıldan güzel bir an, güzel bir gün kalsın bana. Yanı başımda ki, yakınlarımda ki, biraz da uzaklarım da ki hayatlara; ilk ve son kez iyilik yap, sessizce çık, git anılarımızdan. Unutalım seni. Yaşattığın çirkinlikleri, kötülükleri..

Haydi güzel güzel git. Son anların da gider ayak, daha fazla üzme bizleri..

Okumak istiyorum, yazmak istiyorum, düşünmek istiyorum, paylaşmak istiyorum; ama elim-kolum kalkmıyor.

İnanmak istiyorum, âti'nin güzel olacağına. Bereketli geleceğine. Mutluluk getireceğine.

İnanmak istiyorum. Çok çok inanmak istiyorum.

Yürekten inanmak istiyorum..

Öyle ise; haydi gel yeni yıl.

Huzur getir hayatlarımıza.

Evet; huzur, barış, refah, sağlık afiyet getir; mülkiyeti fani bedenlerimize, gelecek güzel günlerimize, yepyeni senemize..                   

Mutluluk patlaması yaşayın her biriniz.
Hepimiz
Güzel Ülkemiz, yaşlı dünyamız..
Çok mutlu, çok huzurlu olalım..
Hoş hoş gel yeni yıl.
İyilikle, güzellikle dolu dolu gel..

    

AŞK KIRMIZIYMIŞ..ÇOK TATLIYMIŞ..MİS GİBİ KOKARMIŞ..

Kaymaklı, elma püreli tabii ki karanfil, tarçın ve cevizli.

Karşınızda: Ayva Güzeli..

Bu günlerde herkesin hayatında kırmızı hakimiyet kazanmış durumda. Kimi yılbaşı kırmızı diyor, kimi kırmızı sofralar süslüyor. Aşkın adı bile kırmızıymış, 'Aşk Kırmızı' diye filmler yapılmış..

Ben de aşığım; ayvanın reçeline, tatlısına, kokusuna, pişmiş ya da pişirilecek her haline..

Bale'ye gidemedim. Biletim yandı. Diş ağrım beni hırpaladı. Dersler! eh iyi işte. Bütçe çalışmaları tam gaz devam etmekte.

Çok sevdiğim bir aileye konuk gitmeliydik. Saygıdeğer bir büyüğümüz de gelecekti. Eee tabii eli boş gidilmez. Pasta falan alınır genelde. Ama ben kendim bir şey yapıp götürmek istedim. Huzurlarınızda çok sevdiğim tarifim:))

MALZEMELER:

6 ayva, 3 tatlı elma, 6 çay bardağı toz şeker, 2 çubuk tarçın, 3-5 karanfil tanesi, 1 çay bardağı ceviz içi, 1 tatlı kaşığı toz tarçın, 1 tahta kaşık toz şeker daha, kaymak, 1 çay kaşığının ucu ile çok az gıda boyası (koymayabilirsiniz) süslemek için bir tutam toz şam fıstığı ve nane yaprakları.


YAPILIŞI:

-Ayvaları yıkayıp kabuklarını soyalım, ortadan ikiye bölelim, çekirdek kısımlarını temizleyip, ortasını çukurlaştıralım, soyduğumuz kabukları ve ayvaları (ayva çekirdeklerini sakın atmayın) limonlu su içine atalım.

-Tüm ayvaları soyup hazırladığımızda, tatlıyı yapacağımız tencerenin altına limonlu sudan çıkarıp tekrar yıkadığımız kabukları, ayva çekirdeklerini ve ayvaları koyalım.

-Her ayvanın içine yarım çay bardağı toz şeker koyalım ve 2 çubuk tarçın ile 3-5 karanfil tanesini de tencereye ekleyip, ayvaların dibini biraz geçecek kadar su koyalım, pişirmeye başlayalım.

-Kaynayınca altını kısalım, kısık ateşte kaynamaya devam etsin.

-Elmalarımızın kabuklarını soyup, çekirdeklerini temizleyelim. Rendenin iri tarafı ile rendeleyelim.

-Rendelenmiş elmaların içine 1 tahta kaşığı toz şeker koyup kısık ateşte yumuşayıp suyunu çekene kadar pişirelim. Altını kapatmadan önce toz tarçın ve cevizi ekleyip birkaç dakika sonra altını kapatalım.

-Elma püresini bekletmeden ayvalarımızın içine paylaştıralım. Bu aşamada ayvaları bir tepsiye alıp üzerini folyalayıp, bir süre fırına da sürebiliriz ya da benim yaptığım gibi çay kaşığı ucunda gıda boyası ekleyip, tencerede kaynatmaya devam edebilirsiniz..

-Yumaşacık piştiğinde, suyu koyulaşıp kıvam aldığında ve mis kokusunu etrafına saldığında 'Ayva Güzeli'miz hazır demektir..

-Kaymak, toz fıstık ve nane yaprakları ile süsleyebilirsiniz.

Afiyet bal şeker olsun. Yeni yılınız tatlı tatlı geçsin.. 

Size...

          

SEN ( blog'um) ve SİZ (arkadaşlarım, dostlarım) EN DEĞERLİ VARLIKLARIM ARASINA GİRDİNİZ :)))

Bu gün blog yaş günüm..
Bu gün 3 yaşına gireceğim, 2'ye veda edeceğim..

Gün bitti bile, ben yeni gelebildim sizlerin gözüne, gönlüne. Yani; hâla meşguliyetimin devam ettiğinin göstergesidir bu..

Ama biliyorum, gördüm, duydum gönül kapımdasınız. Süpriz parti yapmışsınız bana:)). Buradasınız, yanımdasınız.

Teşekkür ederim. 
730 gündür benimle olduğunuz için teşekkür ederim..

Bu gün 731.gün ve hepinizi çok sevdiğimi söyleyip gidiyorum..

Beni özlemekten asla vaz geçmeyin emi.. :)

Sadece Aşk için değil,
Bu güzel hayat için..
Yaradan ve yaradılan her şeyi,
Sevmeyi seviyorum..

KİM SEVİYORSA, BİL Kİ SEVİLİYORDUR...

VuslaT'ın 740.Yıl Dönümü..

Hayat ile Ölümün kavuşma anı.. İşte VuslaT..

Duydum ki Bizi Bırakmaya Azmediyorsun Etme!..

Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun, etme.

Başka bir yar, başka bir dosta meylediyorsun, etme.

Sen yad eller dünyasında ne arıyorsun yabancı?

Hangi hasta gönüllüyü kastediyorsun, etme!.

Çalma bizi, bizden bizi, gitme o ellere doğru.

Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun, etme.

Ey ay, felek harab olmuş, altüst olmuş senin için...

Bizi öyle harab, öyle altüst ediyorsun, etme!…

Ey, makamı var ve yokun üzerinde olan kişi,

Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun, etme!.

Sen yüz çevirecek olsan, ay kapkara olur gamdan.

Ayın da evini yıkmayı kastediyorsun, etme!.

Bizim dudağımız kurur sen kuruyacak olsan.

Gözlerimizi öyle yaş dolu ediyorsun, etme!.

Aşıklar la başa çıkacak gücün yoksa eğer;

Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun, etme!.

Ey, cennetin cehennemin elinde olduğu kişi,

Bize cenneti öyle cehennem ediyorsun, etme!.

Şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize,

O zehir-i o şekerle sen bir ediyorsun, etme!.

Bizi sevindiriyorsun, huzurumuz kaçar öyle.

Huzurumu bozuyorsun, sen mahvediyorsun, etme!.

Harama bulaşan gözüm, güzelliğinin hırsızı.

Ey hırsızlığa da değen hırsızlık ediyorsun, etme!.

İsyan et ey arkadaşım, söz söyleyecek an değil.

Aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun, etme!..

Mevlana Celaleddin Rumi

Mevlânâ Celâleddîn-î Belhî Rûmî (Farsça:مولانا جلال الدین محمد رومی / Mevlānā Celāleddīn Muhammed Rūmī (30 Eylül 1207, Belh- 17 Aralık 1273, Konya), İslam ve batı dünyasında tanınmış, şâir ve düşünce adamıdır. Tasavvufta Mevlevî yolunun öncüsüdür. Mevlana portresini ve Mevlana Türbesini ilk defa yaptıran Prenses Gürcü Hatun ile yakın dosttur. Bilinen tek Mevlânâ portresinin ve Mevlânâ türbelerinin ortaya çıkışı bu şekilde olmuştur.

Mevlânâ Horasan'ın Belh yöresinde bugün Tacikistan sınırları içinde kalan Vahş (Farsça: وخش; Tacikçe: Вахш) kasabasında doğmuştur. Annesi, Belh Emiri Rükneddin'in kızı Mümine Hatun; babaannesi, Harezmşahlar hanedanından Türk Prensesi, Melîke-i Cihan Emetullah Sultan'dır.

Babası, 'alimlerin sultânı' unvanı ile tanınmış, Muhammed Bahâeddin Veled; büyükbabası, Ahmed Hatîbî oğlu Hüseyin Hatîbî'dir. Babasına Sultânü'l-Ulemâ unvanının verilmesini kaynaklar Türk gelenekleri ile açıklamaktadır. Etnik kökeni tartışmalı olup; Fars, Tacik veya Türk olduğu yönünde görüşler mevcuttur.

Mevlânâ Celâleddin-î Rûmî (Rûmî adı, Anadolu'ya yerleşip orada yaşadığı için (o dönemde Anadolu'ya Diyarı-ı Rum deniliyordu); "Efendimiz" manasına gelen Mevlânâ ise, kendisine karşı duyulan büyük saygının belirtisi olarak verilmiştir), dönemin İslâm kültür merkezlerinden Belh kentinde hocalık yapan ve Sultan-ül Ulema (Alîmlerin Sultânı) lakabıyla anılan Bahaeddin Veled'in oğludur. Mevlânâ, babası Bahaeddin Veled'in ölümünden bir yıl sonra, 1232 yılında Konya'ya gelen Seyyid Burhaneddin'in mânevi terbiyesi altına girmiş ve dokuz yıl ona hizmet etmiştir. 1273 yılında vefat etmiştir.

Mevlana Müzesi, Konya

Harzemşahlar hükümdarları Bahaeddin Veled'in halk üzerindeki etkisinden her zaman tedirgindi; çünkü o, insanlara son derece iyi davranır, ayrıca onlara her zaman anlayabilecekleri yorumlar getirir, derslerinde kesinlikle felsefe tartışmalarına girmezdi. Söylenceye göre, Bahaeddin Veled ile Harezmşahlar hükümdarı Alaeddin Muhammed Tökiş (ya da Tekiş) arasında geçen bir olaydan sonra Bahaeddin Veled ülkesini terk eder; Bahaeddin Veled bir gün dersinde, felsefeye ve felsefecilere şiddetle çatmış, onları İslâm dininde var olmayan bid'atlerle uğraşmakla suçlamıştı. Ünlü felsefeci Fahrettin Razî buna çok kızdı ve onu Muhammed Tökiş'e şikayet etti. Hükümdar, Razî'yi çok sayar ona özel olarak itibar ederdi. Razi'nin uyarıları ve halkın Bahaeddin Veled'e gösterdiği ilgi ve saygı bir araya gelince, kendi yerinden kuşkuya düşen Tökiş, Sultanü'l Ulemaya şehrin anahtarlarını göndererek şöyle dedirtti: Şeyhimiz eğer Belh ülkesini kabul ederse bugünden itibaren padişahlık, topraklar ve askerler onun olsun bana da başka bir ülkeye gitmem için müsaade etsin. Ben de oraya gidip yerleşeyim, çünkü bir ülkede iki padişahın bulunması doğru değildir. Allah'a hamdolsun ki ona iki türlü saltanat verilmiştir. Birincisi dünya ikincisi ahiret saltanatıdır. Eğer bu dünya saltanatını bize verip ondan vazgeçselerdi, bu çok geniş bir yardım ve büyük lütuf olacaktı.Bahaeddin Veled de :İslam sultanına selam söyle bu dünyanın fani ülkeleri, askerleri, hazineleri, taht ve talihleri padişahlara yaraşır biz dervişiz bize ülke ve saltanat uygun düşmez dedi ve ayrılmaya karar verdi. Sultan çok pişman olsa da Bahaeddin Veled'i kimse ikna edemedi (1212 ya da 1213).

Nişapur kentinde ünlü şeyh Ferîdüddîn-i Attâr onları karşıladı. Aralarında küçük Celâleddîn'in de dinlediği konuşmalar geçti. Attâr, Esrarname (Sırlar Kitabı) adlı ünlü kitabını Celâleddîn'e hediye etti ve yanlarından ayrılırken küçük Celaleddin'i kastederek, yanındakilere "bir deniz bir ırmağın ardına düşmüş gidiyor" dedi. Bahaeddin Veled'e de, "umarım yakın bir gelecekte oğlunuz alem halkının gönlüne ateş verecek ve onları yakacaktır" diye bir açıklama yaptı (Mevlânâ Esrarname 'yi her zaman yanında taşımış, Mesnevî'sinde Attâr'dan ve onun kıssalarından sık sık söz etmiştir).

Kafile, Bağdat'ta üç gün kaldı; sonra hac için Arabistan'a yöneldi. Hac dönüşü, Şam'dan Anadolu'ya geçti ve Erzincan, Akşehir, Larende'de (günümüzde Karaman) konakladı. Bu konaklama, yedi yıl sürdü. On sekiz yaşına gelmiş olan Celalettin, Semerkandlı Lala Şerafettin'in kızı Gevher Hatun ile evlendi. Oğulları Mehmet Bahaeddin (Sultan Veled) ile Alaeddin Mehmet, Larende'de doğdular. Selçuklu sultanı Alaeddin Keykubat, sonunda Bahaeddin Veled'i ve Celâleddîn'i Konya'ya yerleşmeye razı etti. Onları yollarda karşıladı. Altınapa Medresesi'nde konuk etti. Başta hükümdar olmak üzere saray adamları, ordu ileri gelenleri, medreseliler ve halk, Bahaeddin Veled'e büyük bir saygıyla bağlandı ve müridi oldu. Bahaeddin Veled 1231'de Konya'da öldü ve Selçuklu Sarayı'nda gül bahçesi denilen yere defnedildi. Hükümdar yas tutarak bir hafta tahtına oturmadı. Kırk gün, imarethanelerde onun için yemek dağıtıldı.

Mevlana'dan Tüm İnsanlığa Nasihat:

« Gel, gel, ne olursan ol yine gel,

İster kafir, ister mecusi,

İster puta tapan ol yine gel, ,

Bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir,

Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel...

Şu toprağa sevgiden başka bir tohum ekmeyiz,

Şu tertemiz tarlaya sevgiden başka bir tohum ekmeyiz biz...

Beri gel, beri ! Daha da beri ! Niceye şu yol vuruculuk ?

Madem ki sen bensin, ben de senim, niceye şu senlik benlik...

Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız!

Bizim mezarımız âriflerin gönüllerindedir. »

Babasının ölümünden sonraki dönemi:

Babasının vasiyeti, Selçuklu sultanının buyruğu ve Bahaeddin Veled'in müritlerinin ısrarlarıyla Celâleddîn babasının yerine geçti. Bir yıl süreyle ders, vaaz ve fetva verdi. Sonra, babasının öğrencilerinden Tebrizli Seyyid Burhaneddin Muhakkik Şems-î Tebrizî ile buluştu. Celaleddin'in oğlu Sultan Veled'in İbtidaname (Başlangıç Kitabı) adlı kitabında anlattığına göre Burhaneddin, Konya'daki bu buluşmada genç Celâleddîn'i o çağda geçerli İslam ilim dallarında sınava soktu; gösterdiği başarıdan sonra "bilgide eşin yok; gerçekten seçkin bir ersin. Ne var ki, baban hal ehli idi; sen kal (söz) ehlisin. Kal'i bırak, onun gibi hal sahibi ol. Buna çalış, ancak o zaman onun gerçek varisi olursun, ancak o zaman Güneş gibi alemi aydınlatabilirsin" dedi. Bu uyarıdan sonra, Celâleddîn 9 yıl boyunca Burhaneddin'e müritlik etti, seyr-û sülûk denen tarikât eğitiminden geçti. Halep ve Şam medreselerinde öğrenimini tamamladı, dönüşte Konya'da hocası Tebrizi'nin gözetiminde art arda üç kez çile çıkarttı, riyazete (her tür perhiz) başladı.

Hocası Celalettin'in arzusunun hilafına Konyayı terkederek Kayseri'ye gitti ve 1241'de orada öldü. Celâleddîn, hocasını unutamadı. O'nun kitaplarını ve ders notlarını topladı. Ne varsa içindedir anlamına gelen Fihi-Ma Fihadlı yapıtında sık sık hocasından alıntılar yaptı. Beş yıl boyunca medresede fıkıh ve din bilimi okuttu, vaaz ve irşatlarını sürdürdü.

Şems-i Tebrizi:

Ana maddeler: Şems-i Tebrizi ve Beyazid Bistâmî

1244'te Konya'nın ünlü Şeker Tacirleri Hanı'na (Şeker Furuşan) baştan ayağa karalar giymiş bir gezgin indi. Adı Şemsettin Muhammed Tebrizi (Tebrizli Şems) idi. Yaygın inanca göre Ebubekir Selebaf adlı Ümmî bir şeyhin müridi idi. Gezici bir tüccar olduğunu söylüyordu. Sonradan Hacı Bektaş Veli’nin "Makalat" (Sözler) adlı kitabında da anlattığına göre, bir aradığı vardı. Aradığını Konya'da bulacaktı, gönlü böyle diyordu. Yolculuk ve arayış bitmişti. Ders saatinin bitiminde İplikçi Medresesi'ne doğru yola çıktı ve Mevlânâ'yı atının üstünde danişmentleriyle birlikte gelirken buldu. Atın dizginlerini tutarak sordu ona:

- Ey bilginler bilgini, söyle bana, Muhammed mi büyüktür, yoksa Beyâzîd Bistâmî mi?"

Mevlânâ, yolunu kesen bu garip yolcudan çok etkilenmiş, sorduğu sorudan ötürü şaşırmıştı:

- Bu nasıl sorudur?" diye kükredi. "O ki peygamberlerin sonuncusudur; O'nun yanında Beyâzîd Bistâmî'in sözü mü olur?"

Bunun üstüne Tebrizli Şems şöyle dedi:

- Neden Muhammed "Kalbim paslanır da bu yüzden Rabb'ime günde yetmiş kez istiğfar ederim" diyor da, Beyâzîd, "kendimi noksan sıfatlardan uzak tutarım, cüppemin içinde Allah'tan başka varlık yok' diyor; buna ne dersin?"

Bu soruyu Mevlânâ şöyle karşıladı:

- Muhammed her gün yetmiş mâkam aşıyordu. Her mâkamın yüceliğine vardığında önceki mâkam ve mertebedeki bilgisinin yetmezliğinden istiğfar ediyordu. Oysa Beyâzîd ulaştığı mâkamın yüceliğinde doyuma ulaştı ve kendinden geçti, gücü sınırlıydı.; onun için böyle konuştu".

Tebrizli Şems bu yorum karşısında "Allah, Allah" diye haykırarak onu kucakladı. Evet, aradığı O'ydu. Kaynaklar, bu buluşmanın olduğu yeri Merec-el Bahreyn (iki denizin buluştuğu nokta) diye adlandırdı.

Oradan birlikte Mevlânâ'nın seçkin müritlerinden Selahaddin Zerkub'un hücresine (medresedeki odası) gittiler ve halvet (iki kişilik kesin bir yalnızlık) oldular. Bu halvet süresi hayli uzun oldu ki kaynaklar 40 gün ile 6 aydan söz eder. Süre ne olursa olsun, Mevlânâ'nın yaşamında bu sırada büyük bir değişme oldu ve yepyeni bir kişilik, yepyeni bir görünüm ortaya çıktı. Mevlânâ artık vaazlarını, derslerini, görevlerini, zorunluluklarını, kısaca her davranışı, her eylemi terk etmişti. Her gün okuduğu kitapları bir yana bırakmış, dostlarını, müritlerini aramaz olmuştu. Konya'nın hemen her kesiminde, bu yeni duruma karşı bir itiraz, bir isyan havası esiyordu. Kimdi bu gelen derviş? Ne istiyordu? Mevlânâ ile hayranları arasına nasıl girmiş, ona bütün görevlerini nasıl unutturmuştu. Şikayetler, ayıplamalar o dereceye vardı ki, bazıları Tebrizli Şems'i ölümle bile tehtit ettiler. Olaylar böyle üzücü bir görünüm kazanınca, bir gün canı çok sıkılan Tebrizli Şems, Mevlânâ'ya Kur'an'dan bir ayet okudu. 

Ayet,

İşte bu, sen ile ben'in arasındaki ayrılıktır. (Kehf Suresi, 78. ayet)

anlamına geliyordu. Bu ayrılık gerçekleşti ve Tebrizli Şems bir gece habersizce Konya'yı terk etti (1245). Tebrizli Şems'in gidişinden son derece etkilenen Mevlânâ kimseyi görmek istememiş, kimseyi kabul etmemiş, yemeden içmeden kesilmiş, sema meclislerinden, dost toplantılarından büsbütün ayağını çekmişti. Özlem ve aşk dolu gazeller söylüyor, gidebileceği her yere gönderdiği ulaklar aracılığıyla Tebrizli Şems'i aratıyordu. Müritlerin bazıları pişmanlık duyup Mevlânâ'dan özür dilerken, bazıları da Tebrizli Şems'e büsbütün kızıp kinlenmekteydiler. Sonunda onun Şam'da olduğu öğrenildi. Sultan Veled ve yirmi kadar arkadaşı Tebrizli Şems'i alıp getirmek üzere acele Şam'a gittiler. Mevlânâ'nın geri dönmesi için yanıp yakardığı gazelleri ona sundular. Tebrizli Şems, Sultan Veled'in ricalarını kırmadı. Konya'ya dönünce kısa süreli bir barış yaşandı; aleyhinde olanlar gelip özür dilediler. Ama Mevlânâ ile Tebrizli Şems gene eski düzenlerini sürdürdüler. Ancak bu durum pek fazla uzun sürmedi. Dervişler, Mevlânâ 'yı Tebrizli Şems'ten uzak tutmaya çalışıyorlardı. Halk da Mevlânâ'ya Tebrizli Şems geldikten sonra ders ve vaaz vermeyi bıraktığı, sema ve raksa[kaynak belirtilmeli] başladığı, fıkıh bilginlerine özgü kıyafetini değiştirip Hint alacası renginde bir hırka ve bal rengi bir küllah giydiği için kızıyordu. Tebrizli Şems'e karşı birleşenler arasında bu kez Mevlânâ'nın ikinci oğlu Alaeddin Çelebi'de vardı.

Mevlânâ Türbesi (Yeşil kubbe):

Sonunda sabrı tükenen Tebrizli Şems "bu sefer öyle bir gideceğim ki, nerde olduğumu kimse bilmeyecek" deyip, 1247 yılında bir gün ortadan kayboldu (ama Eflaki onun kaybolmadığını, aralarında Mevlânâ'nın oğlu Alaeddin'in de bulunduğu bir grup tarafından öldürüldüğünü ileri sürer). Sultan Veled'in deyişine göre Mevlânâ adeta deliye dönmüştü; ama sonunda onun gene geleceğinden umudunu keserek yeniden derslerine, dostlarına, işlerine döndü. Tebrizli Şems'in türbesi Hacı Bektaş Dergahı'nda diğer Horasan Alperenleri'nin yanındadır.

Selahattin Zerküb ve Mesnevi'nin yazılışı:

Bu dönemde Mevlânâ, Şems-i Tebrizi ile kendi benliğini özdeşleştirme deneyimini yaşıyordu (bu, bazı gazellerin taç beyitinde kendi adını kullanması gerekirken, Şems'in adını kullanmasından da anlaşılmaktadır). Aynı zamanda Mevlânâ kendine en yakın hemhal olarak (aynı hali paylaşan dost) Selahattin Zerküb'u seçmişti. Şems'in yokluk acısını onunla özdeşleştirdiği Selahattin Zerküb ile gideriyordu. Selahattin, erdemli ama okuması yazması olmayan bir kuyumcuydu. Aradan geçen kısa bir zaman içerisinde müritler de Şems yerine Selahattin'i hedef edindiler. Ne var ki Mevlâna ve Selahattin kendilerine karşı duyulan tepkiye aldırmadılar. Selahattin'in kızı "Fatma Hatun" ile Sultan Veled evlendirildi.

Mevlânâ ile Selahattin on yıl süreyle bir arada bulundular. Selahattin'i öldürme girişimleri oldu ve bir gün Selahattin'in Mevlânâ'dan "bu vücut zindanından kurtulmak için izin istediği" rivâyeti yayıldı; üç gün sonra da Selahattin öldü (Aralık 1258). Selahattin cenazesinin ağlayarak değil, neyler ve kudümler çalınarak, sevinç ve şevk içinde kaldırılmasını vasiyet etmişti.[kaynak belirtilmeli]

Selahattin'in ölümünden sonra, yerini Hüsamettin Çelebi aldı. Hüsamettin, Vefaiyye tarikatının kurucusu ve Tacu'l Arifin diye bilinen Ebu'l Vefa Kürdi'nin soyundan olup dedeleri Urmiye'den göçüp Konya'ya yerleşmişlerdi.[8] Hüsamettin'in babası, Konya yöresi ahilerinin reisiydi. Onun için, Hüsamettin Ahi Türk oğlu diye anılırdı. Varlıklı bir kişiydi ve Mevlânâ'ya mürit olduktan sonra bütün servetini onun müritleri için harcadı. Beraberlikleri Mevlânâ'nın ölümüne kadar on yıl sürdü. O aynı zamanda Vezir Ziyaettin tekkesinin de şeyhiydi ve böylece iki ayrı mâkam sahibiydi.

Mevlânâ Celâleddîn Rûmî'nin Mevlana Müzesi'nde bulunan türbesi, Konya:

İslâm tasavvufunun en önemli ve en büyük yapıtı kabul edilen Mesnevî-i Manevî (Mesnevî) Hüsamettin Çelebi aracılığıyla yazılmıştır. Bir gün birlikte sohbet ederlerken Çelebi bir konudan yakındı ve "müritler", dedi, "tasavvuf yolunda bir şeyler öğrenmek için ya Hâkim Senaî'nin Hadika adlı kitabını okuyorlar ya Attâr'ın "İlâhînâme" 'sini, ve "Mantık-ut-Tayr" 'ını (Kuş Dili) okuyorlar. Oysa bizim de eğitici bir kitabımız olsaydı herkes bunu okuyacak ve ilâhi gerçekleri ilk elden öğrenecekti." Hüsamettin Çelebi sözünü bitirirken, Mevlânâ sarığının katları arasından bükülmüş bir kâğıt uzattı genç dostuna; Mesnevî 'nin ünlü ilk 18 beyti yazılmıştı ve hoca, müridine şöyle diyordu: "Ben başladım, gerisini sen yazarsan ben söylerim."

Bu çalışma yıllar boyu sürdü. Yapıt, 25.700 beyitten oluşan 6 ciltlik bir bütündü. Tasavvuf öğretisini çeşitli öyküler aracılığıyla anlatıyor, olayları yorumlarken tasavvuf ilkelerini açıklıyordu. Mesnevî bittiği zaman artık epeyce yaşlanmış olan Mevlânâ yorgun düşmüş, ayrıca sağlığı da bozulmuştu. 17 Aralık 1273'te de vefat etti. Mevlânâ'nın vefat ettiği gün olan 17 Aralık, düğün gecesi anlamına gelen ve sevgilisi olan Rabb'ine kavuşma günü olduğu için Şeb-i Arûs olarak anılır.

İlk eşi Gevher Hatun ölünce, Mevlânâ Konya'da ikinci kez Gera Hatun ile evlenmiş ve ondan Muzafferettin Alim Çelebi adında bir oğlu ve Fatma Melike Hatun adında bir kızı olmuştu. Mevlânâ'nın soyundan gelen Çelebiler, genellikle Sultan Veled'in oğlu Feridun Ulu Arif Çelebi'nin torunlarıdır; Fatma Melike Hatun'un torunlarıysa Mevlevîler arasında İnas Çelebi olarak anılırlar.

Eserleri:

Mesnevi adlı eser Vikikaynak'ta yer almaktadır.

Mesnevî

Büyük Divan "Divan-ı Kebir"

Fihi Ma-Fih "Ne varsa İçindedir"

Mecalis-i Seb'a "(Mevlana'nın 7 vaazı)"

Mektubat "(Mektuplar)"

Öğrenim hayatı boyunca dönemin değişik ülke ve şehirlerinde yer alan eğitim kurumlarını hem bir öğrenci hem de bir bilim insanı olarak ziyaret etmiştir. Mevlana’nın hayatında ve felsefesinde "değişim" önemli bir yer tutmaktadır. 

Mesnevi, Divan-ı Kebir, Fihi Mafih, Mektubat ve Mecalis-i Seba gibi önemli eserlerin de yazarıdır.

Son Söz: XIII. yüzyılda yaşamış, ama eserleriyle çağları aşmış bir sufi olan Mevlana; "Gel ne olursan ol, gel" dizelerine yansıdığı üzere insanlar arasında herhangi bir ayrım gözetmemiştir. Merhameti, karşılıksız ve sınırsız insan sevgisinin yanı sıra sonsuz hoşgörüsüyle sadece İslam âlemini değil, tüm insanlığı kendisine hayran bırakmıştır. Hayata ve insanlara bakışıyla bir fikir adamı olarak da tüm dünyada kabul görmektedir. UNESCO, Mevlana’nın doğumunun 800. yıldönümü nedeniyle, 2007 yılını Mevlana ve Hoşgörü Yılı ilan etmiştir.

Kaynak: Vikipedi ve Netten..

Kim seviyorsa, bil ki seviliyordur.

Bu dünyada ve Vuslat'ta..

İnşallah..

DİŞİMİN AĞRISI GEÇSİN İSTİYORSANIZ :

Dişimin ağrısı geçsin, mutlu olayım istiyorsanız:

KAPIMA ŞU ARABADAN YOLLAYIN..

Aracın içi, ağacın altı, dalları, yaprakları dolu dolu olsun.

Araç Ruhsatı da adıma kayıtlı..

:)

BİR OFFFFFFF! ÇEKSEM, SESİMİ DUYARMISINIZI?..

Anladınız dimi? :(((

İşte şu durumdayım:

ve böyle:

Planlarım alt üst :(

İşler sıkı. Bütçe hazırlıkları tam gaz. Dersler birikmiş. Sizleri bile ziyaret edememişim:(
Harem'im yanacak bu gece :(( 


Hafta sonu 2 diş gitmiş, yerine yapılan Atel Köprü Diş çok acıtıyormuş :(

Şimdi de üst çenemde ki eski köprülerimin altında kalan bağlantı dişlerim şişmiş. Bir yeri yaptırıyorsun, diğer yanım su kaçırıyor. 

Ben çok eskimişim..
Haberiniz var mı dostlar?..

0ffffff of!!..

:(( Offf off. Canım çok yanıyor. Of!. 

ÖNÜMÜZDEKİ GÜNLER; YATCAZ-KALKCAZ, YATCAZ-KALKCAZ,... BİRDE BAKMIŞSINIZ HOOOP YAZMIŞIM, OKUMUŞUM, ARANIZDAYIM:)) BU AY ÇOOOK ÇALIŞACAĞIM..SIK SIK UĞRAYAMAYACAĞIM :(

Bir yere mi gidiyorum?.
-Yooo..

Peki bu ne şimdi?.. Çok çalışacağım, yatcaz-kalkcaz sonra aranızdayım ne demek?. Ne işim var yine?..

-Cam çerçeve silmeyeceğim, geziye gitmeyeceğim, çok şükür hasta falan da değilim, sebeb-î ayrılığım: kısa olacak. Bir-iki hafta, o da sadece yazmaktan ayrılıp, fırsat buldukça sizi okuyarak yine de aranızda olacağım.

Efendim; malum yıl sonu, iş yerlerinin yıl sonu iş ve işlemlerinin en yoğun olduğu, 2014 yılının bütçe çalışmaları, 2013'ün genel değerlendirmeleri, yarım kalan işlerin bitirilmesi vs.. hep Aralık'da masalarımıza yığılır. Bunlarla ilgileneceğim (nerede mi çalışıyorum? tabii ki kamu kurum ve kuruluşlarının ordinaryüs'ünde. ('bu kelime aşağıdaki paragrafta da geçecek, anlamını orada açıklayacağım') ).

Ayrıca; bu yaştan sonra Ordinaryüs Profesör (Türk üniversitelerinde 1933 reformu ile oluşturulan ve 1981 yılında çıkarılan 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu ile lağvedilen akademik unvan. Ordinaryüs Profesör payesi en az beş yıl profesörlük yapmış, bilimsel çalışmalarıyla kendini tanıtmış öğretim üyeleri arasından seçilerek bir kürsünün yönetimiyle görevlendirilen kimselere verilirdi.
Ordinaryüs profesör unvanı Türk üniversitelerine Alman akademik sisteminden aktarılmıştır. Alman sisteminde professor extraordinarius (dışarıdan atanmış profesör) zıddı olup, "nizami profesör" anlamında kullanılmıştır. Türkiye'de professor extraordinarius unvanı kullanılmamıştır. Ordinarius sıfatı Latince "nizami, usule uygun" anlamına gelir. Günümüzde Profesörlerin hocası anlamına da gelmektedir. Türkiye Cumhuriyeti'nde bu ünvanın son sahibi Ord. Prof. Dr. Reşat Kaynar'dır.) olacağım ya sanki; kendi çapımda okuyorum bir yerlerde, bir şekilde işte. Dersler birikti. Yani sizin anlayacağınız, dersim var dostlar..

Yine apayrıca; hazırlanacağım bir yığın davet var. 20 Aralık Bolg'umun, 28 Aralık kendicağızımın:) sonra 29 Aralık büyük kuzumun, 31 Aralık 00.01 de 2014'ün doğum günleri var :). İki Bale, bir Opera biletim var(uzun süredir gitmeyi istediğim Harem ve Kont Dracula-Bale, Rıgoletto-Opera). Onlara gidilmeye çalışılacak.

Apapayrıca; muziplikler düşünülecek, siz dostlar neler yazmış, neler pişirmiş, nasıl sofralar kurmuşsunuz okunup, seyredilip, imrenilecek:))

Haa hiç yazmayacağım, bu işi uzatacağım sanmayın, bana güven olmaz bi bakmışınız ara sıra da olsa yazmış, paylaşmışım..

Eee ne demişler; benim adım VuslaT. Bana ayrılık yakışmaz!. Kavuşmak, sarılmak, sarmalanmak, sevgiyle kucaklayıp, sevgiyle kucaklanmak yakışır:))

Elim, kolum, gözüm üzerinizde!!!!

       

:)

Not: Bilmemişin biri hareketli resim kopyalamayı öğrenmiş, artık bıktırana kadar kopyalar, kopyalar kullanırmış. Kim miymiş?. Ben görmemiş tabii ki:))