KINANA KURBANIM, GÜCÜNE HAYRAN. BİZ DOĞMADAN ÖNCE YAZILDI BU DESTAN..



Zile'li Kınalı Ali..



Üsteğmen Faruk cepheye yeni gelen askerleri kontrol ediyor bir taraftan da onlarla laflıyor, nerelisin gibi sorular soruyordu. Bir ara saçının ortası sararmış bir çocuk gördü. Merakla

-adın ne senin evladım? der. Çocuk

-Ali diye cevap verir.

-Nerelisin?. Ali:

-Tokat Zile'denim der.

-Peki evladım bu kafanın hali ne?. 

-anam cepheye gelirken kına yaktı komutanım der.

-Neden? der komutan.

-bilmiyorum komutanım der Ali.

-Peki gidebilirsin Kınali Ali der. O günden sonra herkes ona Kınali Ali der. Herkes kafasındaki kınayla dalga geçer. Kısa sürede cana yakın ve cesur tavırlarıyla tüm arkadaşlarının sevgisini kazanır. Bir gün ailesine mektup yazmak ister. Ali'nin okuma yazması yoktur, arkadaşlarından yardım ister ve hep beraber başlarlar yazmaya. Ali söyler arkadasları yazar: "sevgili anne babacım ellerinizden öperim ben burda çok iyiyim beni merak etmeyin'' diye başlar. Kız kardeşini kendinden bir küçük erkek kardeşini sorar, köydekilerin burnunda tüttüğünü yazdırır. Merak etmemelerini, kendileri var oldukça düşmanın bir adım bile ilerleyemeyeceğini yazdırır. Gururla mektubu bitirtir neden sonra aklına gelir ve yazının sonuna anasına not düşer, (Ali'nin kendisinden hemen sonra askere gelecek bir kardeşi daha vardir) 'anacağım kafama kına yaktın komutanlarım ve arkadaslarım benle hep dalga geçtiler sakın kardeşim Ahmet'e de yakma onlada dalga geçmesinler ellerinden öptüm' diye bitirir. Aradan zaman gecer. İngilizler kati netice almak icin tüm güçleriyle Gelibolu'ya yüklenirler. Bu cepheyi savunan erlerimiz teker teker şehit düşerler. Bunlara takviye olarak giden yedek kuvvetlerde yeterli olmamış onların sayılarıda epey azalmıştı Gelibolu düşmek üzereydi kınalı Ali'nin komutanıda olayı görüp yerinde duramıyordu. Kendisinin bölüğü henüz sıcak temasa hazır değildi. Komutanlarının bu düşünceli halini gören ve durumun vehametini bilen Kınalı Ali ve arkadaşları komutanlarına yalvar yakar oraya gitmek istediklerini söylerler. Komutanları onları ölüme gönderdiğini bile bile çaresiz gönderir. Kınalı Ali'nin bölüğünden kimse sağ kalmaz hepsi şehit olmuştur. Aradan zaman geçer. Kınalı Ali'nin ailesine yazdığı mektubun cevabı gelir. Komutanları buruk ve gözleri dolu dolu mektubu açıp okumaya karar verirler (bu mektubun aslı Çanakkale müzesinde sergilenmektedir).Babası 'oğlum Ali nasılsın iyimisin gözlerinden öperim selam ederim öküzü sattık paranın yarısını sana yarısınıda cepheye gidecek kardeşine veriyoruz. Öküzün yerine tarlayı ben sürüyorum, artık zahireyede fazla ihtiyacımız olmadığı için yorulmuyorumda siz sakın bizi merak etmeyin bizi düşünmeyin der köyü akrabalarını anlatır ve mektubu bitirir. Ali ananında sana diyeceği var. Anası anlatır: ` oğlum Ali yazmışsın kafamdaki kınayla dalga geçtiler kardeşimede yakma demişsin kardeşine de yaktım komutanlarına ve arkadaşlarına söyle senle dalga geçmesinler bizde üç şeye kına yakarlar:

1-gelinlik kıza, gitsin ailesine erine, çocuklarına kurban olsun diye.

2-kurbanlık koça, ALLAH'a kurban olsun diye.

3-askere giden yiğitlerimize, vatana kurban olsun diye. Gözlerinden öper selam ederim ALLAH'a emanet olun.

Mektubu okuyan Ali'nin komutanı ve diğerleri hıçkıra hıçkıra ağlamaktaydılar..

Kınana kurban olayım.

Havran'lı Seyit Onbaşı.

Bir yanda şehitler, bir yanda gaziler... Havran'lı Seyit Ali halen hayattadır; gözünü açtığında etrafa bakınır ve silah arkadaşlarının cesetleriyle karşılaşır. Fakat heyhat: Topların kullanılamaz durumda olduğunu görür, Havran'lı Seyit Ali. Vinç tertibatı da parçalanmıştır. O esnada çalışabilir vaziyetteki topa yönelmek zorunda kalır.Yerdeki mermiyi, birkaç basamak merdivenden yukarı çıkarmalıdır    üstelik. Cephaneciler, 'Bunu kaldıramazsın' desede, itiraz eder 'Siz verin, haydi çabuk!' silah arkadaşı Ali'den, mermiyi sırtına alması için yardım ister.'Ya Allah' diyerek, namluya yerleştiriverir topu. Kemikleri çatırdar, dizleri çözülür, ama hissedecek durumda değildir acıyı. Hedefini tespit eder ve nişanını alır. 275 kg ağırlığındaki top mermisi, 'batırılamaz' denilen İngiliz Kraliyet gemisinin dümen tertibatına isabet eder. Boğazın kanlı sularına gömülür gemi. Bu duruma binaen, onbaşı rütbesi layık görülür, Seyit Ali'ye...

Ne madalya, ne rütbe, ne de maaş için mücadele etmiştir bu efsanevi adam.

Harbin sona ermesiyle memleketine dönen Seyit Onbaşı, bundan sonraki günlerini köyünde geçirmiştir.Odun kömürü yaparak Havran”a pazara götürür,geçimini öyle temin edermiş.Daha sonraki yıllarda Havran’da Hacı Osmanoğullarının zeytinyağı fabrikasında hamallık yapmıştır.1939 yılında zatürreye yakalanmış ve Aralık ayında köyünde vefat etmiştir.

Nur içinde yatın hepiniz. Çanakkale geçilmezdi, sizde zaten geçirmediniz...

                                                 

Not: Lütfen yiğitlerimizi +1 butonu ile google taşırmısınız. Sonsuza kadar gurur duyuyoruz sizlerle..