İŞTE O DÜNLER, GEÇMİŞTE KALAN GÜNLER.. -20

Attan düştüm.. -20

Attan düştüm annem, sıkı sıkı sarıl bana.
Canım yanıyor annem, bu at çok fena..

At istiyormuyum?, hayır..
Ben ata binmek istemiyorum. At çitme atıyor, üstünden düşürüyor.
Baldırlarım, bacaklarım çok acıyor. Babam gelene kadar geçse bari. Çünkü atın bana çitme attığını söylersem babama, annemde kızacakmış çok fena..
Biliyorsunuz sabah saatleri, at üstünden attı beni.
Her zamanki gibi öğleden sonra, babam eve geldiğinde kapıda karşıladım onu. Hiç demedim at beni dövdü diye. Hiç belli etmedim. Ben merdivenlerde oturmaya gidiyorum dedim.

Merdivenlere oturdum!!, kendimce mutlu mesut hayaller kurdum. Ben ne güzel bir çocuktum.



BÖYLEYİM, ÇOK GÜZELİM

veya böyle,

böyle,

Belkide böyle. Onlarca güzel kız çocuğu hayal ettim, ben böyleyim diye..

Hiç güzel değilim..

Şimdi canım yanıyor ya böyleyim böyle..

Ben güzel falan değilim, çirkin bir prensesim.



Daha fazla oturamayacağım. Hatırlayamayacağım, anlatamayacağım. 

Ağlayacağım!!!. 

Ağlaya ağlaya eve gittim. Keşke erken kalkmasaydım bu sabah. Keşke at istiyorum diye tutturmasaydım.

*ne oldu niye ağlıyorsun? dedi babam.

Attan düşmedim, merdivenden düştüm. Tahtadan at, sopadan at dövmedi beni, çitme de atmadı, ben kendim düştüm. Merdivenlerden düştüm.

Ellerim acımıyor, sadece bacaklarım, baldırlarım. Vaz geçtim, at mat istemiyorummm.

Babam bir anneme baktı, birde bana. Fazla anlam veremedi böyle içli içli ağlamama. Elimi yüzümü yıkadı, kocaman kollarını bana doladı, başımı okşadı.

Sıkı sıkı sarıldı, kimbilir belki herşeyi anladı, belkide hiç bir şey anlamadı?..

Bugün daha fazla hatırlayamayacağım, bugün sadece için için ağlayacağım..

./..