İŞTE O DÜNLER, GEÇMİŞTE KALAN GÜNLER.. -44

Ana Kokusu.. -44

Düşünün ki şu pisicik gibi; daha hiç sırt üstü, ağzım yarı açık, mışıl mışıl uyumamışım. Üstümde ana eli, yatağımda ana kokusu hissetmemişim..

Hep teyakkuzda, hep teyakkuzda..Yok yok! bazende ıslak bir uykuda, dayak yeme korkusuyla sinmiş durumda yatağın bir ucunda.. Ya uyur kalırsam, ya yine yatağı ıslatırsam ( ki çoğunlukla ıslatıyorum bazen üşüdüğümden, bazen fare korkusundan), ya babamın tuvalete  ineceği zamanı kaçırır da yalnız başıma aşağı inmek zorunda kalırsam, ya ya ya... mışıl mışıl uyumamak için birden çok neden..

***   

Mahkemeden çıkışta neler oldu, neler yaşadık hatırlamıyorum bile. Saadet annem ve Kamil babam da bize geldiler. Birkaç gün kalıp gideceklermiş. 

Onların ellerini tutarak yürüdüm sokakta. Arap Fırını'ndan gevrek ve kumru aldık. Sıcak sıcak.. 

Babam çok mutlu, gözlerinin içi gülüyor. Artık resmen bir kızı daha oldu çünkü..Ben çok mutluyum, yeni annemle babamın elini tutuyorum..Eski annem mutsuz gibi. Yada bana öyle geldi..

Evimizi hatırlıyorsunuz değil mi?. Küçücük, eski ama bizim evimiz..Oraya doğru gidiyoruz hep birlikte.

Mimar olaydım daha güzel çizerdim. Anlattığım yaş dilimi ile şimdi ki zaman arasından tam 43-44 yıl geçti. Kapının yerinden, divanın, elektrik düğmesinin vs. yerine kadar her şey ama her şeyi daha dün gibi hatırlıyorum..  

Hayatım değişmiş meğer bu gün. O güne kadar soyadım K.... iken, şimdi B.......... olmuş. O güne kadar annem, babam bildiğim insanlar; asıl bu gün olmuş annem ve babam..O güne kadar kimi zaman zaruretten (kaybolmayayım yada kendisine destek için) tutulan elim; bu gün nasırlı, kırışık, sert ama sıcacık bir ana avucunun ortasında..

Evimize varıp alt kattaki odaya attığımızda kendimizi, baya bi yorulmuş olduğumuzu hatırlıyorum. Babalarım sohbet ederken, annelerim mutfağa geçip yemek hazırladılar. Galiba öğlen ile ikindi arası bir saat olmuştu. Yemek faslı bitince Kamil babam:

*Dayı, ben bi Basmane'ye gidiverip geleyim. Çuvalları Fevzi Bey amcanın dükkanına bıraktık. Mahkemeye gücünle (zor) yetiştik. Peynir, yağ, yoğurt bozulmasın.

Konuşma hemen dikkatimi çekti, çünkü Basmane ismini daha öncede duymuştum. Pek çok kereler hemde. Peki ilk ne zaman duymuştum?. Yoksa okumayı sökünce bir yerden kendi mi okumuştum?. Amann neyse..

Naim babam:

*Birlikte gidelim. Hem Fevzi beyi görmüş olurum, hemde birlikte taşıyalım getirdiklerinizi ağırdır şimdi.

Babamlar kalktı gitti. O gün daha sonra nasıl geçti, babamlar gelene kadar ne yaptık pek hatırlamıyorum. Bu arada Fevzi bey amcadan bahsedebilirim ama.

Fevzi bey amca, karısı Fikriye hanım,  isimlerini bile hatırlamadığım oğlu ve kızı ile bize oldukça yakın olan, alt mahallede oturuyorlardı.

Fevzi beylerin evi civarı. Göztepe'ye taşınmadan önce..

Zaman zaman akşam yemeklerinde bile görüştüğümüz bu aile; babalarımın hemşerisi imiş (Aynı ilin, değişik ilçe veya köylerinden olana hemşe(h)ri deniyormuş. Bunu da öğrenmiş oldum babama sormuştum). Acılı Arabaşı Çorbası, Üzümlü Pirinç Pilavı, Salçalı Köfte. Fikriye hanım teyzenin çok güzel yaptığını bildiğim, unutamadığım lezzetler olarak kaldı hafızamda..

Fevzi bey amcanın oğlu biraz hayırsız, söz dinlemez, okulu terk etmiş, babasının korkusu ile onun yanında çalışan ama fırsat bulduğu tüm zamanlarda kaytaran, işi savsaklayan, kız arkadaşları ile dolaşan bir gençti. Kızı ise ortaokula gidiyordu ve bir yandan annesi tarafından hamarat bir ev kızı olarak yetiştirilmekteydi.

Caminin önünde sola dönen o iki otobüsün orada uzun bir taş duvar var Basmane Garının cadde üzerine bakan duvarı. Aşağıdaki fotoğraf gar içinden o taş duvarın şimdilerdeki halini gösteriyor.
Bu duvar cadde boyunca ilk büyük kavşağa kadar sürüyor, duvar dibinde onlarca dükkan bulunuyordu benim çocukluğumda. Bakkallar, erkek berberleri, oyuncakcılar en çok da saatçiler. Çeşit çeşit saatler. Guguklular, sadece sallamalı saatler, yarı modern duvar saatleri ve onlarca çeşit kol saatleri..

          

Saatçiydi Fevzi bey amca. Basmane duvarında küçük bir dükkan. Saatlerini rahat rahat teşhir edebileceği büyüklükte, küçük bir dükkan..

Fevzi bey amca; tabi anlatanların yalancısıyım derler ya! işte ondan; bana annemden, ablamdan, onların sözünden, aklından çıkmayan komşularından da önce kazık atan ilk insan.. İlerde yeri geldiğinde anlatmak üzere tipini de tarif edeyim babalarımı karşılamak üzere kapının önüne gideyim: 

Bu kadar çok benziyordu Öztürk Serengil'e

Ve hamarat, bilmiş karısı, bundan daha fazla benzeyemezdi yaşayan birine. Aynı topuz, suratında aynı bu ifade, dudaklarında aynı ruj taaa o zamanlar bile..

Babamlar geldi..Elleri kolları dolu. Triporter ile geldiler. Bilirsiniz, üç tekerlekli motorlu yük taşıma aracı. Her şeyleri eve taşıdık. Bayağı da yorulduk. 

Akşam yemeğini, daha sonra ne kadar oturduğumuzu hatırlamıyorum. Hatırladığım, yeni annemle babama üst kattaki balkonlu oturma odamıza çıkıp yer yatağı kurduk. 

Babam, babamın gözüne, annem annemin ağzından çıkacak sözüne pür dikkat durumda!!

Babacığım her zamanki sakin ve sevecenliği ile:

*Sizin yanınızda yatsın bu gece çocuk. Gelin özlemiştir senelerdir..

Annem biraz gergin;

*Siz üstünüzü çıkarana kadar çişini yaptırıp salarım yanınıza diyor.

Annemle aşağı indik. Mutfak kapısından içeri girer girmez tuvalete soktu beni ve kapıyı kapattı. 

Eyvahh eyvah!..

Bir şeye mi kızacak. Genelde mutfak kapısının arkası benim sopa yeme mekanımdır da. Kapı kapatılır, sopa çıkarılır. Ama tüm bunlar gündüz olurdu. Gece dövmezdi annem beni. Babam varken, çok kızarsa bana usulca kolumu cimciriverir. Ama dövmez. Şimdi ne oldu ki?. Altıma da işemedim..

Tuvaletten çıktığımda annem tembih ediyor:

*Sakın yatağa işeyip başıma iş çıkarma. O yatağa muşamba sermedik. Sakın annene babana bişey söyleme, beni dövüyorlar, bana kötü davranıyorlar falan dersen ben sana yapacağımı bilirim onlar gidince.

*İşemem anne, hiç bir şey demem anne..

Yukarıya çıktım. Kendi yatağımdan pazen pijamalarımı aldım giydim. Yeni annemle babamın yattığı odaya gittim. İkisinin arasına yattım.

Bir elimi babama, bir elimi anneme uzattım. 

Daha önce babamın yanına yatmıştım, şimdi ise yeni annemle ve yeni babamla beraber yatıyorum. Bu ne kadar güzelmiş.

Sıcacıktı.

Çok değişikti anne baba arasında yatmak.

Sıcacık değil, sımsıcacıktı onların arasında yatmak...

Yumuşacıktı, kupkuruydu yatak.

Babam biraz mis gibi kokuyordu, birazda ter.

Annem; 

Toprak gibi kokuyordu, 
Un gibi kokuyordu, 
Süt gibi kokuyordu,
Yoğurt gibi kokuyordu, 
Koyun gibi kokuyordu, 
İs gibi kokuyordu, 
Yaprak gibi kokuyordu, 
Meyve gibi kokuyordu, 
Gevrek gibi kokuyordu,
.........
Sabun gibi kokuyordu,
Mis gibi kokuyordu,

Anne gibi kokuyordu.
Annemmmmmm gibi kokuyordu..

Kuzulu koyun gibi, süt gibi, anam gibi...

Un gibi kokuyon anam, ekmek gibi, niğmet gibi..

Not: 1. bölümden itibaren, başlığın altındaki bölümde HATIRALARIN AYAK İZLERİ'nin tüm bölümleri yer almaktadır.