İŞTE O DÜNLER, GEÇMİŞTE KALAN GÜNLER.. -45

Ülkü İlkokulu.. -45

Burada iki ayrı sınıf var. Sınıflardan birinin öğretmeni nedense fotoda yok. Açık renk takımlı Cahide Öğretmenim. Beyaz saçlı hanım Okul Müdür(esi)ü .
Sizce hangisi benim?..
Biraz güzel, biraz çirkin, biraz zeki, biraz aptal, biraz yalnız, biraz umutsuz, biraz mahsun...Her şeyden biraz, sevgiden çok isteyen.
İlk İlkokul fotoğrafım ve ben çok güzel çıkmışım. Hangisi benim?.

Geçen yıl gelmiştim bu okula. Şimdi hatırladım işte. Kayıt yapmadan almış beni Müdür bey. Hani demiş, uyum sağlarsa yaparız bir şeyler, yok olmazsa yaşı tutmuyor zaten, alır götürürsünüz.

Uyum sağlayamamışım!. 

Yaşı  küçük ama okuyup yazıyor bu çocuk. Biz diğerlerine çizgi öğretirken sıkılıyor, sağındaki solundaki çocukların yapamadıklarını alıp yapıyor demiş öğretmen. Tabi bu durumda kaydımı yapmadılar.

İşte şimdi birinci sınıftayım. Ben Sakarya İlkokuluna gitmek istiyordum, Ülkü İlkokuluna yazdırdılar maalesef. Sakarya İlk okulu, 1.Beyler sokağına giderken, benim en sevdiğim yere yani 'Konak Çocuk Kütüphanesi'ne bitişik. Okuldan çıkınca ne güzel kütüphanenin bahçesini seyrederdim. Kim bilir içeri bile girerdim belki.. Olmadı.

Cahide öğretmenin sınıfına düştüm. Güler yüzlü, annem kadar olmasa da diğer öğretmenlere göre biraz yaşlı.. Daha genç öğretmenler var mıydı, yada daha güzeller..Evet ama hayır yoktu. Benim öğretmenim en birinciydi. Başımı okşuyordu. Sesi yumuşacıktı. Bal gibiydi yani. 

Bal öğretmenim benim..

Sıra olmayı öğrendik..Daha doğrusu nerede sıraya gireceğimizi. Nasıl hiza olacağımızı. Bayrak çeken çocukların kaçıncı sınıftan olduğunu, İstiklal Marşımızın ve Andımızın ne zaman okunacağını.

Anlatılanları dikkatle dinledim. Bütün çocuklar kıpırdaştılar. Kimi salya sümük anne babasına sarılıp ağlaştı. Kimi uzun süre ayakta dikilmekten sıkıldı, kimi konuşulanlardan bir şey anlamadı. Ben her denileni yazdım kafama. Burası çok güzel. Okula gitmek çok güzel. Herkesin anlatılanları unutması çok güzel, benim hatırlıyor olmam çok güzel..

Güzel olmayan şeyler de var benim açımdan. Mesela ismim. Kimse anlamıyor. Niye Zeynep değil adım. Ve yahut Elif, Meltem, İnci, Gönül, Derya. Ya da Tülay mesela. Mesela, mesela Filiz bari olsa. Ama değil işte..

Mesela boyum. Diğer çocuklara göre uzun gibi.  Bence değil ama, öğretmene göre uzun. O yüzden arka sıralardan birine oturttu beni.. Orta sıralarda bari olsaydım. Sınıfın hakimi çocuklar hep önde. Arka sıralarda yaramaz erkek çocukları var. Bir de sınıf tekrarlayanlar.

Mesela daha ilk günlerden fark ettim ki tahtayı net göremiyorum. Gözlerimi kısmam, boynumu biraz sola eğerek sağ gözüm ile  tahtaya bakmam, yine de göremez isem ikide bir kalkıp orta sıraların yanından görmeye çalışmam gerekiyor.

Bu durumda, diğer çocuklar o kalkıyor bizde kalkarız deyip ikide bir yerlerinden kalkıyor. Ve sınıfta bir kaos, kargaşa, düzensizlik hüküm sürüyor..

Kaynak kim?. Ben..
Benim maalesef..

Güzel, güler yüzlü, güzel sesli öğretmenim ikaz ediyor beni, sürekli..

*Otur yerine çocuğum!!.

Çizgiler bitti. Fişler, Cin Ali'ler, toplamalar,  çıkartmalar gösteriyor öğretmenim. Yerimde oturursam iyi göremiyorum. Usulca yerimden kalkıp, tahtaya bakıp dönüyorum yerime..

*Yine mi kalktın sennn!.
Ne kadar yaramaz bir kızmışsın sen..
Arkadaşlarını kışkırtıyorsun sen..
Sen, sen, sen..

*Öğretmenim, tahtayı göremiyorum. Tahtayı göremezsem, dersimi iyi öğrenemezsem arkadaşlarım beni geçer ki..

Annemi çağırmış öğretmen. 

*Çok akıllı, çok zeki ama biraz yaramaz. Yerine oturmuyor. İkide bir sınıfın ortasına geliyor. Arkadaşlarının önünde duruyor. Diğerlerini de kışkırtmış oluyor..

Böylece yaramaz olduğum tescillendi.

*Yapmıştır demiş annem. Ben neler çekiyorum ondan..

*Yaramaz değilim. Sadece tahtayı göremiyorum. Yakınına gitmez isem tahtada ne yazıyor okuyamıyorum. Halbuki ben en çabuk okuyan, en çabuk yazan, en çabuk hesap yapan olmak istiyorum.

Halbuki ben en sevilen olmak istiyorum. Halbuki ben 'Sınıf Başkanı' olmak istiyorum. Halbuki ben tahtaya ilk yazan, seni seviyorum öğretmenim diyen olmak istiyorum.

Halbuki ben en çok beni sev istiyorum...

Not: 'Yüreğimin Sayfaları' ında 1. bölümden itibaren HATIRALARIN AYAK İZİ yer almaktadır.